در اخبار آمده بود که قرار است به هر خانوار ایرانی هزار متر زمین مجانی داده شود تا در آن « خانه باغ» بسازند و  بهشت برینی  که در آخرت برای همۀ مومنین وعده داده شده است ، دیگردر این دنیا  برای جماعت اندکی نباشد و هر خانوارایرانی  یک خانۀ هزار متری با باغی سرسبز و با صفا داشته باشد.

شنیدن این خبر مرا سوار بر بال خیال کرد ، در این زمین هزار متری بنایی ساختم با دویست متر زیربنا ؛ و مقداری  را برای باغ و درخت و استخرو گوشه ای از آنرا برای پرورش مرغ و گوسفند در نظر گرفتم ...همینطور در افکار شادی آفرین خود غرق شده بودم که ناگهان یک موج منفی بر این افکار مثبت سایه انداخت .محاسبه هزینه ساخت این بنا و باغ (با این اوضاع واحوال امروز که قیمت مصالح در شهرِ ما بشدت افزایش داشته است) بعلاوه هزینۀ آب و برق و انرژی جهت به ثمر رساندن چنین باغی، باعث شد تا تمامی آن افکار خوش از ذهنم بیرون برود ...در این شرایط تصمیم گرفتم به یک پیشنهاد بسنده کنم و آن این  که : من  از خیرِتمامی هزار متر زمین  هدیه شده می گذرم و بجای آن خواهشمندم  هزینه برق و آب و گاز وانرژی همین آلونکی که دارم به قیمتی محاسبه شود تا بتوانم در آن راحت زندگی کنم.